Skip to content

Biografia Władysława Szafera

Władysław Szafer urodził się w Sosnowcu dnia 23 lipca 1886 r. Ukończył Szkołę Powszechną w Mielcu. Interesował się przyrodą. Brał udział we wszystkich wycieczkach krajoznawczych. Potrafił całymi dniami przesiadywać w gabinecie przyrodniczym szkoły. Naukę kontynuował w Gimnazjum im. Konarskiego w Rzeszowie, gdzie nadal rozwijał zainteresowania przyrodnicze. Rozpoczął studia botaniczne na Uniwersytecie w Wiedniu. Studia kontynuował na Uniwersytecie Lwowskim.

W latach 1908 – 1910 powstały jego pierwsze prace: „O zadaniach i celach geografii roślin”„Geobotaniczne stosunki Miodoborów galicyjskich”. Uzyskał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Lwowskim. 1910 – 1911 studiował w Wiedniu. 1911 – 1912 ukończył studia z zakresu gleboznawstwa na Uniwersytecie w Monachium. Pracował jako wykładowca botaniki leśnej w Wyższej Szkole Lasowej we Lwowie.
Podczas I wojny światowej służył jako podoficer w armii austriackiej. W roku 1918 Władysław Szafer otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził wykłady z paleobotaniki i florystyki oraz socjologii, geografii i systematyki roślin. W latach 1920 – 1949 pełnił funkcję Prezesa Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Napisał wtedy wiele prac takich jak: „Krótki zarys botaniki leśnej”, „Element górski we florze niżu polskiego”, „Polichromia roślinna w ołtarzu Wita Stwosza”, „Skarby przyrody i ich ochrona”, „Zarys botaniki”, „Dwa zielniki” i wiele innych. Był autorem pierwszych map geobotanicznych Polski.

Prowadził badania podróżując po całym świecie. Odwiedził między innymi Alpy Szwajcarskie, Szwecję, Norwegię, Włochy, Czechosłowację oraz Rumunię. Należał do wielu organizacji zajmujących się popularyzacją ochrony przyrody na świecie. Był członkiem Międzynarodowej Rady Ochrony Przyrody i Jej Zasobów. Obok pracy naukowej i ochrony przyrody piastował stanowisko Rektora, a potem Prorektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Organizował pomoc materialną i opiekę nad rodzinami uwięzionych w czasie II wojny światowej, profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego. W roku 1942 założył tajny uniwersytet. W latach 1947 – 1960 był przewodniczącym Rady Naukowej. Kierował Zakładem Paleobotaniki i Katedrą Systematyki i Geografii Roślin. Był też redaktorem czasopisma: „Ochrona Przyrody” i „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”. Profesor Szafer całe swoje życie poświęcił ochronie piękna przyrody. Przez cały czas walczył o prawdę naukową i utrzymanie piękna przyrody. Kiedyś powiedział: „Nigdy nie złożę broni i nigdy nie odłożę pióra”. Znany był jako „adwokat przyrody”. Zabiegał o to, by polepszyć dolę zwierząt w ogrodach zoologicznych, by martwe, szare, śląskie hałdy kopalniane zamienić w piękne, zielone wzgórza. Był człowiekiem oddany sprawie.

Władysław Szafer zmarł 16 listopada 1970 roku. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Zostawił po sobie wielkie dzieło, a mianowicie zdolną do działania organizację ochrony przyrody w Polsce. Profesor Szafer był autorem około 700 publikacji, z czego 473 pozycji dotyczy ochrony przyrody.


Kalendarium

1905-1908 Studia botaniczne na Uniwersytecie w Wiedniu.
1908-1910 Kontynuacja studiów przyrodniczych na Uniwersytecie Lwowskim. W tym okresie powstały prace: „O zadaniach i celach geografii roślin” oraz „Geobotaniczne stosunki Miodoborów galicyjskich”.
1910 Władysław Szafer uzyskał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Lwowskim.
1919-1911 Studia z zakresu botaniki leśnej w Wiedniu.
1911-1912 Studia z zakresu gleboznawstwa na Uniwersytecie w Monachium. Powstała praca – „Pamiątka pieniacka”.
1912-1914 Władysław Szafer pracował jako wykładowca botaniki leśnej w Wyższej Szkole Lasowej we Lwowie.
1913 Powstanie pracy: „O niektórych rzadszych roślinach niżu galicyjskiego”.
1914 „Anatomiczny rozbiór drzew i krzewów mamutowego szybu w Staruni”.
1914-1917 Służba podoficerska w armii austriackiej.
1917 Powstała praca „Uwagi o florze stepowej okolic Buska” oraz pierwsza mapa geobotaniczna Polski.
1918 Władysław Szafer otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1918-1939 Praca na Uniwersytecie Jagiellońskim-wykłady z paleobotaniki i florystyki oraz socjologii, geografii i systematyki roślin.
1918 Powstała praca „O geograficznym rozmieszczeniu i hodowli roślin lekarskich w Polsce”.
1919 Otrzymanie tytułu profesora zwyczajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Powstały prace: „O rozmieszczeniu geograficznym traw w Polsce” oraz „Ze studiów nad geograficznymi zasięgami roślin w Polsce”.
1920-1949 Profesor Szafer pełnił funkcję Prezesa Państwowej Rady Ochrony Przyrody.
1920 Powstała mapa geobotaniczna Polski.
1921 Praca: „Krótki zarys botaniki leśnej”.
1922 Praca: „O fenologicznych porach roku w Polsce”.
1923 Profesor Szafer prowadził badania w Alpach Szwajcarskich. Powstała mapa geobotaniczna Polski.
1924 Profesor Szafer został członkiem Międzynarodowej Rady Ochrony Przyrody w Brukseli. Badania w Tunisie.
1925 Badania w Szwecji i Norwegii.
1928 Uczestnictwo w założeniu Międzynarodowego Biura Ochrony Przyrody. Badania w Czechosłowacji.
1929 Praca: „Element górski we florze niżu polskiego”.
1931 Badania w Rumunii.
1931-1932 Profesor Szafer pracował jako Dziekan Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1932 Prace: „Polichromia roślinna w ołtarzu Wita Stwosza”, „Skarby przyrody i ich ochrona” oraz „Zarys botaniki”.
1934 Powstał podręcznik: „Botanika do II klasy gimnazjalnej”.
1936-1937 Profesor Szafer piastował stanowisko Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1937-1947 Profesor pracował na stanowisku Prorektora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1937 Praca: „Dwa zielniki”.
1940-1945 Władysław Szafer organizował pomoc materialną i opiekę w ramach tzw. Komitetu Trzech nad rodzinami uwięzionych profesorów.
1942 Profesor Szafer zorganizował tajny uniwersytet.
1946 Praca: „Epoka lodowa”.
1920-1949 Profesor Szafer jako Prezes Państwowej Rady Ochrony Przyrody doprowadził do sprowadzenia ze Szwecji do Puszczy Białowieskiej żubrów i założenia rezerwatu tych zwierząt.
1949 Prace: „Drzewa i krzewy” oraz „Zarys ogólnej geografii roślin”.
1947-1960 Władysław Szafer pracował jako przewodniczący Rady Naukowej.
1952-1960 Profesor był kierownikiem Katedry Systematyki i Geografii Roślin.
1953-1961 Profesor kierował Zakładem Paleobotaniki.
1956 Praca: „Ojcowski Park Narodowy”.
1953-1970 Profesor był redaktorem „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”.
1954-1967 Pracował jako redaktor „Ochrony Przyrody”.
1956 Profesor wystąpił przeciw rozbudowie Huty im. Lenina ze względu na szkodliwe oddziaływanie przemysłu i postępującą dewastację środowiska naturalnego w Krakowskiem.

Back To Top